Dat de kledingindustrie de afgelopen decennia in razend tempo is veranderd, weten de meeste mensen wel. De functie van kleding is getransformeerd van voornamelijk praktisch tot het laten zien van je individualiteit. Met kleding toon je wie je bent, maar tegen welke prijs?
We leven in een tijd van fast fashion. Waar veertig jaar geleden mensen enkele duurzame kledingstukken hadden die ze vaak droegen en die lang meegingen, hebben we nu kasten vol kleding die we soms na één of enkele keren dragen al weer weg doen.
See now, buy now, wear now – trash now?
De meeste kleding in onze kasten wordt vaak maar een paar keer – of zelfs helemaal niet – gedragen. Dat is om verschillende redenen erg jammer: niet alleen voor jezelf (je hebt feitelijk je geld uitgegeven aan iets waar je geen tot weinig plezier van hebt gehad), maar ook voor de wereld. Zowel de productie van kleding als het recyclen of verbranden hiervan is een erg vervuilende oplossing.
De meest populaire natuurlijke stof – katoen – vraagt heel veel water, kunstmest en pesticiden. Ook bij het kleuren wordt veel water gebruikt en bovendien veel chemische middelen. Geen goede zaak voor de aarde. En dan hebben we het nog niet gehad over het transport: de Amerikaanse katoenproductie wordt naar Turkije verscheept om daar gekleurd en geweven te worden, vervolgens naar het Oosten (China en Bangladesh) om in elkaar gezet te worden, en daarna weer naar het westen voor de verkoop. Alwaar de kledingstukken na enkele keren dragen op de vuilnisbelt belanden.
Jaarlijks leveren alleen de VS al meer dan 50 miljoen ton afgedankte kledingstukken. Ook in Nederland kunnen we er wat van met 124 miljoen kilo op jaarbasis. Het meeste hiervan belandt in de vuilverbrander, veel moderne textielmixen zijn namelijk moeilijk te recyclen. En zelfs recyclen betekent niet per definitie duurzaam: reststromen gaan vier keer de wereld over. De afgedankte kleding wordt in India gesorteerd, in Europa tot garen gesponnen, in Bangladesh of China en in elkaar gezet, en in Europa verkocht. Dat moet toch anders kunnen?
‘Groene’ kleding
Ja, gelukkig kan het ook anders. Er is een toenemende aandacht voor duurzame productie van kleding, gemaakt met aandacht voor planeet, dier en mens. Uitgangspunt hierbij is dat de hele keten langdurig ondersteunend werkt als het gaat om de impact ervan op onze planeet. Minder water, minder pesticiden, minder chemische stoffen. Aandacht voor sociale duurzaamheid en arbeidsomstandigheden. En ook zo veel mogelijk werken met gerecyclede stoffen en materialen, liefst zo lokaal mogelijk om de CO2 uitstoot tijdens het vele transport te beperken.
Daarnaast zien we vooral in de kledingindustrie veel aandacht voor innovaties: stof gemaakt van druivenresten (bij productie van wijn), van appel- en sinaasappelschillen of van paddenstoelen. Ook zijn er voorbeelden van stof gemaakt van algen, die CO2 opneemt, of stoffen die biologisch afbreekbaar zijn. Echt groene kleding dus!
Wij zijn de verandering
Toch gaat de industrie niet veranderen als het consumentengedrag niet veranderd: wij dus. Zo lang de vraag naar snel, veel en goedkoop wat betreft kleding blijft, zullen de producenten aan die vraag blijven voldoen. Het gaat pas veranderen als wij veranderen: als we minder en betere kleding kopen, niet met elke trend meegaan en zorgvuldig met onze kledingstukken omgaan. We kunnen het beste tweedehands kleding kopen, want dat is al geproduceerd. En als we dan toch nieuwe kleding willen kopen, laten we dan gaan voor duurzaam geproduceerde kleding.
Erica Pierik is schrijver met een groen hart en zit bomvol ideeën over hoe jij ook op een eenvoudige manier groener kan leven. In 2019 publiceerde zij haar eerste boek - Een boek over wereldvrede - waarin ze verslag doet van haar zoektocht om een duurzaam leven te leiden. Dat leidde tot heel veel tips, inspiratie en ervaring, die ze met je deelt in blogs en artikelen.
Reactie plaatsen
Reacties